een vervelende gastheer: de angst om beoordeeld te worden
Nog 7 nachtjes slapen. Ik tel zoals een kind de nachten telt voor een spannende gebeurtenis. Met kriebels in de buik.
Nog 7 nachtjes slapen en ik krijg feedback op de eerste aanzet van mijn ‘boek in wording’. 80 pagina’s, en nog veel meer pagina’s in mijn hoofd. Ruw materiaal, nog kolkend en worstelend met zichzelf.
Een maand geleden gaf ik mijn ‘manuscript’ af. Met schoorvoetend verlangen.
Iets in de wereld zetten dat helemaal van jezelf is, dat voelt kwetsbaar. Maar het kan niet anders. In de wereld zetten betekent: -tonen-. Vroeg of laat.
Sindsdien heb ik moeite met schrijven. Schrijven was als kind nochtans al mijn eerste uitlaatklep, mijn manier om mijn batterijen op te laden en te bekomen van de al dan niet boze buitenwereld. Massa’s schriftjes met opstellen, opgestarte romans, cursiefjes, gedichtjes, teksten, verhalen,…ik vond het heerlijk om me terug te trekken in de wereld van woorden. En stond er niet bij stil of wat ik schreef eigenlijk wel “goed” was.
De woorden die ik nu, op dit eigenste moment typ, worden echter gewist. En dan toch maar opnieuw getypt. Ze worden gewikt en gewogen. Er wordt getwijfeld aan hun bestaansrecht. Aan hun zinnigheid. Aan hun onzinnigheid. Zinnen waarnaar wordt gekeken met een scheve blik en een aarzelend oog.
Ik heb last van een vervelende gastheer: De angst om beoordeeld te worden. Ken je hem? Hij komt ongevraagd langs als je een spreekbeurt of een presentatie houdt. Of als je een sportprestatie levert, een evenement organiseert, een speech houdt, of iets anders doet dat je … belangrijk vindt. De angst om beoordeeld te worden kan verlammen. Kan je de adem afsnijden en je handen doen trillen.
Hij fluistert in je oor: “Kan je dat wel?” En wijst vervolgens naar bewijzen die aantonen dat je toch maar een prutser bent. Dat de anderen beter zijn dan jij.
Ik laat mijn gastheer maar wat betijen. Geef hem een kopje kalmerende thee. Ik weet namelijk dat hij alleen op bezoek komt als het belangrijk is. Hij hoort bij het meubilair. Hij mag er zijn, maar ik laat er mijn leven niet door bepalen. En toch heb ik last van hem. Ik wis nog een zin. En typ hem weer opnieuw.
Nog zeven nachtjes slapen.
If you let your fear prevent you from following your deepest instinct, your life will be safe,and thin. (K.B.Hattaway)
