Wat betekent de afkorting KMK? (Let op: het is een "vuil" woord)
Als je zoals ik graag op de hoogte blijft van wat er speelt in de HR- en de bedrijfswereld, kom je weleens wat buzzwords tegen. Hippe flitsende Engelse termen, die iedereen opeens gebruikt en dan weer ‘uit de mode geraken’. Vaak gaat het om oude wijn in nieuwe zakken. Het kan lekkere voedzame wijn zijn, daar niet van. En de zakken zien er glossy en doordacht uit.
Maar nieuwe wijn is het meestal niet. Dat is niet erg. Niet alles moét voortdurend nieuw en blinkend zijn vind ik.
Neem nu leiderschap. Het is zo oud als de straat. Nog veel ouder dan de straat in feite. Zelfs toen er nog geen straten waren en we in een dierenvelletje door de savanne trokken was er al leiderschap. Mensen en andere kuddedieren hebben immers leiderschap nodig.
De eerste taak van de leider is om de kaders uit te zetten en te beslissen wat het doel is. Simpel. Volgens Forbes gaan bekwame en gemotiveerde werknemers in de eerste plaats weg omdat hun manager geen visie heeft, niet weet waarnaar toe. Link: http://www.forbes.com/sites/louisefron/2013/06/24/six-reasons-your-best-employees-quit-you/
Dat doet me glimlachen, want ook in de natuur verlangt de kudde in de eerste plaats dat de leider het wéét. Het gaat over veiligheid & bescherming, en is, zeker bij prooidieren, van levensbelang.
Visie hebben en een doel kunnen bepalen en dat overbrengen gaat echter niet enkel over KPI’s (targets, of meetbare doelstellingen) wat we wel eens “Excelmanagement” noemen, maar wel over wervende langetermijn doelstellingen.
Als de leider daarbij ook nog elke week met zijn werknemers samen pizza gaat eten is dat meegenomen en heel sympathiek, maar het is niet hét belangrijkste.
Als ik kijk naar de verschillende kuddes dieren waartussen ik leef, merk ik dat de leiders zeker niet de meest sympathiekste zijn. Niet de meest warme, niet de meest contactgerichte in de trant van “oh, aai mij nu eens een keertje”. Walhalla (bij mijn collega Marianne), de indrukwekkende grote zwarte alfamerrie, is niet bepaald een knuffelig type. En in de kudde waar ik nu naar kijk, houdt Ramenas immer rustig en afstandelijk de boel in het oog. Bedachtzaam, afstandelijk, het hoort bij leiderschap in de natuur.
Graag deel ik een waar gebeurde anecdote met jou. Let op, er komen vuile woorden in voor. :-)
Ik herinner me een CEO. Laten we hem Charel noemen. Op een meeting antwoordde hij op een kritische uitlating (over budgetten en besparingen) van een salesmanager rustig met: ‘Daar heb ik maar 1 antwoord op: KMK’.
Verwarring alom. We keken naar elkaar, en vroegen ons af van welke hippe term “KMK” nu ook alweer een afkorting was.
“Kust mijn kloten!”
KMK bleek de afkorting te zijn van Kust mijn Kloten!”.
Verontwaardiging alom! Het bedrijf stond op zijn kop! Wat een boertigheid! Wat een schaamteloze emotioneel gehandicapte nitwit hebben ze nu aan het hoofd gezet! Iedereen in rep en roer! Geen respect! Een minimum aan empathie zou toch wel mogen!” Of toch een ietsiepietsie beleefdheid alstublieft zegt!
Feit 1: het bedrijf leed op dat moment zwaar verlies. Feit 2: Charel was aangesteld om het bedrijf te redden. Feit 3: Hij kondigde besparingen en andere maatregelen aan. Feit 4: Op elke weerstand antwoordde hij met … je raadt het al: KMK!
Charel zette zijn plan door. Resultaat: anderhalf jaar later was het bedrijf uit de rode cijfers. Zonder al al te veel pijnlijke ontslagen. Toen hij met pensioen ging, werd hij door élke werknemer op handen gedragen. Vonden ze hem toen wél sympathiek? Misschien een héél klein beetje meer, alhoewel. Nee. Sympathiek werd hij nooit. De werknemers droegen hem op handen omdat Charel een goéd plan had, visie had, en niet te beroerd was om onpopulair te willen zijn. In het belang van het groter geheel. (Tussen ons gezegd, Charel had nog een betere leider kunnen zijn, mits toevoeging van enkele coachende kwaliteiten ;), ik zou zelf de KMK-taal niet echt promoten. ;))
Maar waar leiders vaak falen in empathie, en “verbindend leiderschap”, zo is het veel rampzaliger dat leiders geen lijnen durven te trekken uit vrees van niet graag gezien te worden. Meer bezig zijn met de eigen status / carrièrepad dan met het belang van de ‘kudde’. Of als ze domweg geen visie hebben, en alleen op de post zitten omdat ze goed waren in hun netwerking en in het “politiek opklimmen”.
Even dom is het om zuur te reageren op managers/leiders, gewoon omdàt het leiders zijn.
Goede leiders met visie, daar mag een kudde en een gemeenschap fier op zijn. En ja, zij mogen daar goed voor worden betaald. Het is geen simpel jobke.
