Jammer
Een artikel over Siegfried Bracke bleef heel de dag aan me kleven. “Mijn geliefde VRT doet er alles aan om de Belgische identiteit te promoten. En dat is jammer.”
Deuh!? Omdat een aantal kunstenaars en koks in beeld waren gebracht als Belgisch, en niet als Vlaams. Deuh?!
Voor mij klinkt dit niet als Vlaams in de oren maar Chinees. Waar wil deze man toch naartoe ?
Een deel van mijn leven heb ik in Wallonië doorgebracht. Ik heb in Brussel gewoond, in de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant en nu in Oost-Vlaanderen. Een aantal van mijn vrienden spreekt Frans, een aantal Nederlands en de laatste jaren heb ik zowel gecoacht in Oostende, in Hasselt, Mons, Verviers, Woluwe, Mechelen, en sinds kort ook in Nederland… en ja er zijn verschillen. Tussen mensen onderling, en tegelijkertijd gewoon allemaal mens.
De uitspraken van de heer Bracke bleven aan mij kleven, niet omdat ik ze zo vernieuwend of opzienbarend vond, maar omdat ik er eerlijk gezegd wat droevig van werd. Ik weet niet veel, hoe ouder word, hoe minder zeg maar. Maar 1 ding weet ik wel. Polariseren versterkt conflicten.
De sluwheid die erachter schuilt is weerzinwekkend. Het plat eigenbelang spuit tussen de poriën van zijn woorden.
Dàt is jammer.
