complimentendag the sequel
Onlangs was het blijkbaar complimentendag.
Op zich een ludieke en natuurlijk ook wel wat kunstmatige :”nu allemaal samen” -actie …
Toch lees ik dat slechts 49% van de Nederlandse werknemers zich niet gewaardeerd voelen. En ik merk dagdagelijks dat zowel àlle mensen nood hebben aan bevestiging/erkenning/een schouderklopje…
Als het gebeurt, is het dan vaak eerder vaag: “goe bezig man!”, “of: “toppie”… zodat de ander zich afvraagt: “waarover gaat het nu eigenlijk” of “heeft die iets van mij nodig”
Vandaar hier een tip:
Wil je een complimentje écht laten binnenkomen?
1. Start met het beschrijven van een concreet feit (bv Ik zag dat je tijdens mijn verlof het rapport hebt afgewerkt zoals ik gevraagd heb, en dat je er zelfs een extra bijlage aan hebt toegevoegd met nuttige info.)
2. Beschrijf wat dit met jou doet: jouw gevoel + het effect (bv: Dat vind ik echt heel fijn, ik heb geluk met een proactieve collega zoals jou!)
3. Conclusie of vraag (bv Dankjewel!)
Toen ik het voorbeeld bedacht floepte even door mijn hoofd: “Ik ben blij dat je in mijn team bent” van “Protu” van Het Eiland (weetjewel, schitterende reeks van Jan Eelen).
Dus: regel nummer 1 moet zijn: maak dat je complimentje authentiek en oprecht is. Te pas en te onpas rondstrooien van bloemen komt niet geloofwaardig over.
Dat laatste heb ik zelf moeten leren. Ik kan van nature namelijk nogal euh… enthousiast zijn. En écht, werkelijk écht, in volle bewondering voor zéér vele facetten van mensen staan. En dat dan ook uitspreken. Tja, als “mensen” je passie zijn, en je beroep, dan krijg je dat wel eens.
Ondertussen weet ik dat ook mbt de complimentenmaterie geldt: …. geniet, maar met mate.
Indien u echter zeer weinig positieve feedback geeft aan de mensen rondom u, wil ik u vragen:
In de loop van de volgende 2 uren: geef een oprecht compliment aan iemand. Maakt niet uit aan wie.
Gewoon doen!
Zullen we dat zo afspreken?
