Living like someone left the gate open
Dit is een “Twexperiment”. When “Vechten met de Regen” (http://lesleyarens.wordpress.com/) meets “Triangis”. When passion meets passion…
Het hek gaat open, de ketting komt los.
Daar gaat ze!
Ze rent, ze springt, ze vliegt, ze duikt, ze valt, ze staat op en gaat weer door.
Ze lacht en lacht en lacht.
En denkt aan alle talenten die ze vanaf nu kan ontplooien.
Ze zal zich laten zien aan de wereld! Jawel, dat zal ze!
En dat doet ze.
Ze realiseert dingen die anderen deugd doen.
Haar leven krijgt betekenis. Ze geeft steeds het beste. Vooral van zichzelf. Zovele jaren in te halen. Dus het moet snel gaan…
Maar soms… heel soms… lijkt het of ze terug aan de ketting ligt, of het hek voor haar neus er nog steeds is.
Raar is dat.
Dan moet ze stil blijven staan.
Daar houdt ze niet van…
Geen tijd om stil te staan, want stilstaan is achteruitgaan, denkt ze…
En toch is het belangrijk om af en toe te stoppen of gestopt te worden.
Want als je (te snel) loopt, verlies je makkelijk focus & omgevingsbewustzijn..
En zonder focus, hol je alleen nog achter de dingen aan, maar maak je geen tijd meer vrij voor wat er voor jou echt toe doet.
Dus is het goed om af en toe tegen je grenzen aan te lopen, tegen de grenzen van je eigen kunnen, of tegen de grenzen die anderen voor jou trekken.
Dus het is goed dat die ketting af en toe terug wat strakker komt, of dat het hek er even terug is.
Want pas als ze stilstaat, is er plots tijd om te genieten van wat ze al heeft gerealiseerd.
Pas als ze stilstaat, wordt haar focus weer duidelijk(er). En dan ziet ze dingen waar ze anders enthousiast voorbij holt.
Door stil te staan krijgt haar leven eigenlijk nog meer betekenis.
Lesley & Meredith
2 vrouwen die elkaar enkel kennen van twitter, 2 gepassioneerde bloggers die elkaar nog nooit ontmoet hebben en vrijwel niets van elkaar weten, besluiten spontaan om samen een stuk te schrijven. Het resultaat heb je net gelezen. Twexperiment geslaagd? Let us know: via twitter: @LesleyArens & @triangis (FB, mail, of IRL ;)
