behandel anderen niet zoals je zelf wil behandeld worden
Ze loopt rood aan: “Ja maar ik moet erover kunnen praten. Mensen kunnen alleen iets verwerken als ze erover praten, dat weet toch iedereen.” Haar collega denkt na. Na een tijdje zegt ze langzaam: “Jij bent misschien zo, maar ik niet hoor. Ik verwerk door me terug te trekken en dingen te laten bezinken. Jij dwingt mij om te praten, en ik voel me daar heel oncomfortabel bij.” Tijdens teamcoachings komen we zulke dialogen wel eens tegen.
De psycho-analyse en andere gesprektherapeutische strekkingen beweerden jarenlang dat enkel door te praten je “geheeld” kan worden.
Erik De Soir, door de alumni Psychologie van de universiteit van Gent uitgeroepen tot psycholoog van het jaar, verwoordt het (in een interview met Psychologies, mei 2012) zo: “Een van de grootste misvattingen over mijn vakgebied, is dat je snel over trauma’s moet praten.” Het is complexer dan dat.
In onze trainingen merken we dat wanneer er conflicten zijn de meer extraverte personen willen “ventileren”. Voor meer introverte mensen geldt dit echter niet. En ook al zullen de meeste mensen mij beschrijven als extravert, toen ik lang geleden in therapie was merkte ik dat “erover praten”, negatieve emoties alleen maar verankerden. Misschien even een gevoel van opluchting maar écht helpen, niet echt. Ik bleef ronddraaien in dezelfde denkpatronen.
En zo verwacht de Westerse vrouw dat haar man “praat over zijn gevoelens”. Want ja, dat moet. Dat weet toch iedereen. Is dat zo “vanzelf-sprekend” ?
Misschien zijn we allen anders. En misschien is het goed om niet van anderen te verwachten wat voor jou geldt. De bijbelse spreuk (uit de Lutherbijbel van 1545) : “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook de ander niet”, klinkt mooi en is waar als het gaat om diefstal, moord en ander onaardigs. Maar als het gaat over “hoe je met elkaar in interactie gaat”, zeg ik liever: “behandel anderen niet zoals je zelf wil behandeld worden”.
Vraag je eerder af (of vraag het op de man af): “Hoe zit jij in elkaar?”
Populaire communicatiemodellen zoals MBTI, Insights, … zijn een prima “oordeelloos” opstapje.
Gaat het niet om openheid om te aanvaarden dat de ander niet is zoals jij?
