een kudde mensen
Triangis doet aan onderzoek met betrekking tot de relatie tussen de natuurlijke leidende posities in een kudde (paarden) en de manier waarop de verschillende leidinggevenden met elkaar (en met de “kudde”) in interactie gaan. De reden waarom iets fout gaat, kunnen we dan ook vaak in essentie relateren aan een incongruente interactie tussen de verschillende leidende posities (LP).
(Er zijn uiteraard verschillen, een mens is tenslotte geen paard. Duh.)
We observeren de groepen, reflecteren, consulteren literatuur, gaan in de eerste plaats zélf de oefeningen ervar, registreren de feedback van de paarden, zoeken kuddes op, observeren management (en andere) teams en de evolutie die we met hen doormaken, en verfijnen onze oefeningen.
Het is belangrijk dat ook “niet-paardenmensen” als Inge Vandegehuchten en San Vangenechten een kritisch oog werpen op onze programma’s. We zijn resultaatgedreven, en willen niet alleen “een fijne ervaring” aanbieden, maar vooral ook dat de deelnemers een pragmatische en concrete vertaalslag naar de werkvloer kunnen maken.
Uiteraard krijgen we bij aanvang soms sceptische reacties, nogal wiedes. Coaching/training met paarden, kan het nog gekker? We zijn zelf onze grootste kritikasters; zowel Marianne als ik hebben vele jaren gewacht/gewikt/gewogen vooraleer ons te smijten. We wilden iets aanbieden wat wérkt, en de opleidingen die we volgden in Amerika, UK, …. hebben ons gevormd maar niet altijd helemaal overtuigd. Beiden komen we uit de bedrijfswereld. Een bedrijf is oneindig veel complexer dan een kudde paarden in de wei. Je moet geen jaren in de bedrijfswereld te vertoeven om daar achter te komen. Een mens is oneindig veel complexer dan een paard. Mensen beschikken immers over een prefrontale cortex, wat paarden ontbreken. (Waar gewikt en gewogen wordt, morele beslissingen worden genomen, … Paarden kunnen niet “bewust beslissen”, vanop afstand naar zichzelf of naar een interactie kijken en zichzelf bewust aansturen. Net daardoor “liegen ze niet”, en wordt hun “feedback” vlot aangenomen. Dus dat is een plus. Een zekere conditionering is nodig, opdat de paarden een mens niet zal bijten/slaan (wat in de natuur wél een manier is om “feedback” te geven. We willen de deelnemers graag heelhuids terug naar huis laten gaan. Ze weten echter wél dat ze de oefeningen mogen weigeren te doen, en ze zullen feedback geven door: oren plat naar achteren, wit van ogen laten zien, in de lucht bijten, star blijven stilstaan, achteruitlopen, zich lostrekken, ronduit weglopen,… Een té braaf, geconditioneerd paard is (in tegenstelling tot in hippotherapie) in feite niet geschikt als Triangispaard; Vodka, een springpaard (zeer goed opgevoed dwz geconditioneerd); heeft in mei voor de eerste keer meegedaan met een groep. Deze merrie moet het nog gewend worden: zichzelf mogen zijn (wat betekent mogen weigeren als de coachee niet voldoende mentale kracht én rust toont). Eigenlijk was ze te braaf, gedroeg zich bij elke deelnemer ongeveer hetzelfde. Dat komt wel goed, ze zal, naarmate ze langer zal meedoen, meer in interactie gaan en begrijpen dat ze, binnen “veilige grenzen”, mag tonen als het haar niet zint.
Een kudde mensen, en een kudde paarden. Wat hebben ze gemeen en waarin verschillen ze? Dat passioneert ons.
De mens blijft steeds zoeken naar “hoe kunnen we samenleven”. Al de hele geschiedenis lang…. wat een zootje eigenlijk….
Het is interessant hoe gestructureerd en consistent een kudde is georganiseerd. Daar kunnen wij mensen wat van leren.
We blijven echter ver weg van romantische illusies mbt paarden, .. schering en inslag als je even googlet. Wij richten ons op: het bestuderen van natuurlijk paardengedrag en dwe leggen verbanden met mensengedrag, … met de voeten op de grond. In ons vak is antropomorfisme evenwel een enorme valkuil, en we trappen er wel eens in (zowel wij als onze deelnemers). Dat kan, mits we er ons terdege bewust van zijn, en het inzetten ten voordele van het coachingproces: het “forer-effect” komt zeker voor. Onlangs nog. De coachee ziet Tobias, die zich imposant boven haar uitstrekt. Hij imponeert door zijn uiterlijk. “He makes me think of that marketing guy that I told you about.” Vervolgens gaat ze met Tobias aan de slag en leert op welke manier ze zich in dagdagelijkse situaties laat “overrulen”, en vooral hoe ze intern zich hiertegen kan wapenen en zich minder kan laten intimideren. Op Tobias wordt allerlei “menselijk gedrag” geprojecteerd. Het is op zich, niet zo interessant of deze projecties al dan niet waar zijn, maar wel of het relevant is voor de coachee, en hoe we het inzetten tijdens het coachinggesprek.
Daarom zien we het, samengevat, het zo:
De “kudde paarden” en de manier waarop deze is georganiseerd = een waardenvrije metafoor.
“The Leading positions” = een waardenvrij denkmodel die als kapstok dient om een teamcoaching te structureren. We koppelen dit denkmodel aan andere modellen zoals de Roos van Leary, MBTI, Insights, situationeel leiderschap, …
De oefeningen met de paardenzijn krachtige katalysatoren om bepaalde knooppunten helder te krijgen en in beweging te zetten. Mensen aanvaarden de feedback van de paarden vrij vlot en krijgen de kans om zichzelf “in het moment” bij te sturen en te leren.
We stellen onszelf onderzoeksvragen als: “Hoe zit het met de balans tussen macht/ego van de leider en het belang van de kudde” “Hoe is dat bij mensen , en hoe is dat bij andere dieren ;)”
“Kan je wel een leidende positie innemen als deze niet “in je natuur” zit (paarden tonen confrontrend snel wat jouw natuurlijke leiderschapsstijl is) of is het beter te “specialiseren”? “Wat geeft energie, en wat neemt energie van de kudde” “Wat met functies die verschillende leidende posities vergen?” “Kan je schakelvermogen (tussen verschillende LP’s) leren?” “Aan welke criteria moet elke LP beantwoorden?” “Hoe kunnen we deze vragen in concrete oefeningen gieten?” Je ziet, we zijn onderweg.
Anyway, een authentiek vertrouwen tussen de verschillende posities onderling, op elkaar afgestemd zijn, synchronizeren, … Indien dit niet voldoende authentiek aanwezig is, merkt een paard dit. Onvoorstelbaar ook voor ons om dit keer na keer te kunnen observeren.
(Ook voor mensen die ervaring hebben met paarden (sport) ien die in onze groepen belanden, s het schrikken. Velen geven ons achteraf feedback dat ze zovele jaren met paarden, (op een geconditioneerde manier) omgaan, en eigenlijk niet wisten dat een paard zover in interactie kon gaan. Logisch, want paardenmensen gaan zelden oefeningen naast het paard doen in een piste. Zij leggen er een zadel op, en berijden het, waarbij de technische aspecten toch een grotere rol spelen.
“Bij incongruentie van de leidende figuren ervaart de kudde het “management team” als “niet meer veilig”. Ook in de 1-op1 oefeningn zal het paard duidelijke feedback geven. Sommige paarden lopen weg, op zoek naar een betere, veiligere kudde, anderen worden agressief (yep ons Wasabi durft wel degelijk dreigend haar tanden te laten zien,) en gaan in competitie om de LP over te nemen, of anderen trekken zich in apathie terug. Net als mensen, die “slecht geleid” worden.
Paarden vragen duidelijkheid.
Kalme kracht. Consistentie. Flexibiliteit.
Dat vragen zij ook van onze deelnemers. Flexibel doseren, ervaren in-het-moment, bewustzijn vergroten, leren van elkaar sterktes, om dan vervolgens met vertrouwen en perfect gesynchroniseerd de kudde te leiden naar het gezamenlijke doel.
Vertel het mij, en ik vergeet…
Toon het mij, en ik merk op…
Laat mij ervaren, en ik onthou!
(naar Confucius)
