het woestijnvosje van Inge Vervotte
Terwijl ik snipverkouden in de zetel hang en een hele week “De Laatste Show” op de achtergrond opstart via Ooit Gemist, leg ik de laatste hand aan het ontwerp van een tweedaagse assertiviteitstraining (met paarden) die we in het najaar zouden kunnen uitrollen binnen één van de prioritaire klanten van Triangis.
Wat een fijn vooruitzicht !
Dé grootste uitdaging sinds ik zelfstandig ben is niettemin: ojee cliché: het beheersen van mijn agenda.
Alles willen doen want het is allemaal zo leuk. Hoe kiezen, hoe omgaan met de stroom aan vragen…
Een hele week heb ik geen moment gevonden om een bezoek aan mijn mailbox te brengen… resultaat: een paar honderd mails ; geeft een vervelend drukkend gevoel. En tegelijkertijd maakt het me blij.
Ah … gevoelens ! Emoties !
Weet je trouwens wat het verschil is tussen die twee ?
Emotie. Bij Emotie is er een psychologische/fysiologische prikkel die iemand aanzet tot actie (actietendens en actiebereidheid).
Gevoel. Bij Gevoel is er meer sprake van een ‘weten’ van de toestand/het verschijnsel dat optreedt, hetgeen gereguleerd wordt door de hersenen.
of ook:
* Emotie : wanneer er noodzaak of bereidheid is tot actie; dit heeft ook voorrang (urgentie)
* Gevoel : een toestand die niet noodzakelijk tot veranderend gedrag leidt, wanneer de situatie niet dringend genoeg is om een actieverandering teweeg te brengen
Elke emotie start met een gevoel. Elk gevoel & emotie is ergens te lokaliseren in het lichaam:
(keel, schouders, handen, buikstreek, hartstreek, …).
Een gevoel “is” er gewoon. Emoties brengen zaken in beweging (ten goede of ten kwade).
Ik hoor op de achtergrond Inge Vervotte die in De Laatste Show (maandag) uitlegt welk trukje zij gebruikt om om te gaan met negatieve emoties.
Ze heeft een foto uit de krant geknipt van een woestijnvosje.
Wanneer een sterk negatief gevoel opkomt kijkt ze naar de foto, waarna een gevoel van “tederheid” opkomt. “Ik zorg er steeds voor dat ik een negatief gevoel vervang door het tegenovergesteld gevoel. Foto’s helpen mij daarbij.”
Eigenlijk is dit een leuke praktische toepassing van wat in NLP (neurolinguïstisch programmeren) ” ankeren” wordt genoemd.
Voor sommige mensen is het moeilijk te aanvaarden dat onze gevoelens “stuurbaar” zouden kunnen zijn. Voor sommigen betekent dit zelfs het verloochenen van jezelf.
Gelukkig heb ik, dankzij NLP, jaren geleden ingezien dat ik niet de emoties “ben”, maar dat ik emoties “heb”.
Net zoals ik een paar schoenen kan hebben en ervoor kan kiezen andere schoenen aan te trekken…
“Optimism is a moral duty” vang ik op (Cath Luyten op dinsdag).
Ze vertelt samen te wonen met een man met een hoog relativeringsvermogen, en dat een vrolijke stemming daar nu éénmaal bijhoort. Als je bij de hond slaapt krijg je zijn vlooien.
Besmettelijke emoties
Met welk gevoel lees je dit blog ? Is dit een gewenst gevoel of wil je liever een ander gevoel “aantrekken” ?
Mag ik jouw besmetten met een vrolijk gevoel ? (De verkoudheid hou ik wel voor mezelf)
