hoop
Dr Denis O’Hara, onderzoeker aan universiteiten in Schotland en Australië, pleit ervoor om het gegeven “hoop” veel meer aandacht te geven.
Men heeft namelijk onderzocht welke de factoren zijn die een therapie / coaching al dan niet succesvol maakt. Men heeft er 4 gedefinieerd:
1) Context: de sociale steun, de manier waarop de omgeving reageert op het ontwikkelingproces van de cliënt
2) Contact: het contact met de therapeut/coach, de kwaliteit van de relatie
3) Methode: de methodische/theoretische onderbouw van het traject
4) Hoop: de positieve verwachting van wat de therapie/coaching zal opbrengen. In zekere zin is dit een placebo-effect. Coaches/therapeuten met een succesvolle reputatie scoren nog voordat ze een woord hebben gezegd, gewoon omdat de cliënten er op voorhand al meer van verwachten en ze zich positiever instellen op het traject dan wanneer de client twijfelt aan de reputatie/kwaliteit van de therapeut/coach.
Hoop wordt door O’Hara gedefinieerd als : “de optimistische verwachting van een goede toekomst”. Zonder de overtuiging dat goede dingen en goede ervaringen ons ter beschikking zullen blijven staan verliezen we hoop en worden we angstig of … wanhopig.
Doe ik de juiste dingen? Ben ik de juiste keuzes aan het maken? Zal het bedrijf waar ik werk de crisis doorstaan? Wat met de beurzen? En de euro, en Dexia, en het klimaat? Zal ik ooit nog wel een man vinden na mijn scheiding?
Vele mensen in onze maatschappij geraken in verwarring en twijfelen over hun toekomst.
Hoop als medicijn tegen angst. Vertrouwen als tegenpool van negatieve scenario’s die in het hoofd blijven malen en die in terugkerende spiralen je naar beneden halen.
“Don’t let the sadness of your past, and the fear of your futur ruin the hapiness of your present.”
Volgens Sartre moeten we net zonder hoop leren leven ... wat vind jij ?
Hoop koesteren … positieve verwachtingen in je eigen hoofd planten … kan je dat zelf sturen ?
