Loslaten
Gisteren zagen we tijdens de opleiding NLP Practitioner (www.nlp.be) het luik “Loslaten”.
Loslaten, verwerken, dingen een plaats geven, …
Dat kan over vanalles gaan… afscheid nemen van je favoriete paar schoenen, loslaten van een storende gewoonte, verhuizen en loslaten van je woning, van je gemeente, van je land,… loslaten van een rol (echtgenote, werknemer,…), loslaten van een verouderde overtuiging waar je niet meer achter staat, loslaten van een geliefde of loslaten van een missie… op diverse niveau’s wordt de mens voor keuzes geplaatst… mentaal loslaten of mentaal vasthouden.
“Zijn mensen de enige levende wezens die kunnen loslaten” ? vroeg iemand.
Hij voegde eraan toe: “Dieren kunnen immers niet loslaten omdat zij niet kunnen denken. Vanuit denken ontstaat het loslaten, vanuit een inzicht, een overtuiging, een beslissing. “
Interessante vraag … Misschien zijn mensen wel de enige levende wezens die de vaardigheid bezitten om niet los te laten ?
De eerste keer dat een nieuw dier in onze kudde komt, was ik enorm onder de indruk van de felle reactie. Red Bull riep en tierde, de ganse nacht lang, zodanig dat ‘s ochtends nog een hees en bijna onhoorbaar “méhéhéhé” klonk. Riep hij op zijn broers, op zijn moeder? Ik voelde me echt schuldig. Na twee dagen was het “over”. Leek hij zich volledig te settelen in zijn nieuwe situatie.
Twee dagen bleek de gemiddelde duur. Na twee dagen stopte het onrustig speuren, het klaaglijk jammeren.
Praline hinnikte niet 1 seconde. Maar ja, zij had ons zelf opgezocht. :)
Maar dan nog, twee dagen om los te laten…. je moet het maar doen… als mens bedoel ik.
