Mag het regenen buiten en binnen jezelf?
Er ligt een plas in de keuken. Die komt van mijn jas. “Doen we het?” “We zijn zot!” zegden we. En we deden het. In de gietende regen. Zo zot als een achterdeur.
Mijn man is een tijd geleden gestart met lopen. Echt serieus lopen, niet zomaar een beetje hobbelen. Daar horen speciale kledij (sexy!), Runkeeper en een heus programma bij. Ondertussen loopt hij een paar keer per week meer dan 20 kilometer. Hij traint voor een marathon. Slik. Respect!
Lichaamsbeweging is belangrijk, niet alleen voor de mens, maar ook voor andere dieren. Neem nu Bifidus en Wasabi, respectieflijk pony en paard van beroep. Beiden hebben de neiging om snel te dik te worden. Moesten ze mensen zijn zouden ze zeggen: ‘Het vet komt al op mijn heupen door nog maar naar het gras te kijken!’ We moesten er iets aan doen want viervoeters kunnen een akelige ziekte krijgen door te dik te zijn (hoefbevangenheid). Eén van de maatregelen was : mijn man neemt Bifidus mee tijdens het kilometervreten. Zie je het voor je? Een man van 1m90 en een pony van 1 meter, zij aan zij. Twee kerels die hun grenzen verleggen.
Vandaag kwam mijn dierbare echtgenoot op het lumineuze idee om ook de dames te betrekken. De dames, zijnde Wasabi en ik. Fantastisch idee! Alleen, het regende pijpestelen. We zijn zot! zegden we en gingen op pad. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik op Wasabi zat. :-) Terwijl de regen over mijn gezicht gutste genoot ik in een rustig drafje van het hilarisch zicht van een multitaskende echtgenoot. (Bifidus loopt niet zomaar naast hem, nee hoor. Ook dan vindt hij het heerlijk om kapoenestreken uit te halen. “Bijt ik hem in zijn arm? Of nee, nog leuker: in zijn achterwerk? Trek ik een maisblad uit voor onderweg? Laat ik mij voor de leute gewoon eens lekker vallen? Bifidus mag niet bijten, maisplanten uittrekken of zich laten vallen tijdens het lopen, dus mijn man had tijdens het lopen zijn bezigheid. Zie je wat ik bedoel met multitasken? (En ja, een man kan dat dus wel.)
Regen, zon, … de natuur wisselt graag af. Dat is prachtig! Toen ik drijfnat thuiskwam vroeg ik me af waarom we toch zo verknocht zijn aan de geluksdruk. We verlangen van onszelf dat we permanent gelukkig zijn. Shiny happy people. Dat is een absurd idee! Ook in de natuur is het niet een permanente staat van stabiliteit & harmonie. Waarom verlangen wij van onszelf dit dan wél? Het geluk maak je zelf! Bam! Wat een geluksdruk is dat! Wat een nonsens. Het leven is niet één en al geluk. Wij kunnen veel vormgeven, wij hebben die luxe, maar niet alles. Soms schijnt de zon, soms regent het. Het kan dooien en het kan vriezen. Buiten en binnen jezelf.
Mag het regenen binnen en buiten jezelf? Regen kan ook zijn betekenis hebben. Regen helpt om te groeien. Tegenslagen zijn er om uit te leren. En soms is het gewoon wat het is. Laat de regen je niet weerhouden om te leven. Zot zijn doet geen zeer.
