matigheid & polariteit
“Je kan pas echt evenwicht vinden als je extreme polariteiten hebt gekend.” zei onlangs een dame mij in het zonnetje van het mooie Domein Koningsteen.
“Als je blijft ademen, is het goed.”
Ik stak een sigaret op en we praten een beetje. Bleek dat we een onmatig rock’n’roll-verleden delen.
Zij is twintig jaar ouder dan ik. Bruisend, charismatisch, wijs. Aan haar voeten 1 witte Croc en 1 zwarte. Ik vermoed dat we nog een aantal goede gesprekken gaan hebben, zij en ik.
Onmatigheid is mij aangeboren zou je kunnen zeggen.
Het opzoeken van uitersten. Seen it, been there, done it.
Gisteren observeerde ik op het trouwfeest van onze vrienden Kristof en Isabelle het “danspatroon” van mensen.
Er zijn er die al observerend wat heen en weer wiebelen, zittend op een kruk, of staand aan de rand van de dansvloer. Als een constante omkadering van het gebeuren.
Anderen dansen in eenzelfde beweging op dezelfde 50cm, vriendelijk om zich heen kijkend .Als een geruststellende steeds heen en weer rollende golfslag.
Matigheid in dansen, ik wou dat ik het kon.
Anderen (zoals ik nl) gaan tekeer in een explosie van energie, op blote voeten, helemaal opgaand in de muziek,… zijn dan na een tijdje stikkapot en rusten (even intens) uit.
Allemaal dansend in een eigen patroon, allemaal ademend…
Polariteiten, en daartussen bewegen… dat is toch wel wat we allemaal doen in dit leven….
energie en rust, mannelijk en vrouwelijk, gevoel en verstand, …
Tussen welke polariteiten beweeg jij?
