Mensen als Mandela
Het was één van mijn favoriete liedjes. Op de speelplaats zongen we het luidkeels mee: “Free – hee! Nelson Mand-e-ela. Are you so blind that you can not see? Are you so dumb that you can not speak?” (The Specials, 1984)
We waren 16 jaar en hadden geen flauw idee waarover het ging. Of toch… een beetje. Ik herinner me kippevel en iets dat ik niet kon bevatten. Omwille van je ideaal worden opgesloten. 18 jaar lang in een kleine cel op Robbeneiland, in “categorie D”, geen bezoek, de laagste klasse onder de gevangenen. 18 jaar lang. Omwille van waarden. Strijden voor principes. Gelijkheid. Het Goede.
Mensen als Mandela zijn nodig. Broodnodig. Mensen als Mandela wijzen ons de weg naar “het Juiste” en beschermen ons tegen de zucht naar oppervlakkige genotsbevrediging als zingeving. Het is misschien een verloren strijd. Denk ik soms. En toch… stilstaan bij wat je met je leven doet, stilstaan bij de keuzes die je maakt. Keuzes in functie van veiligheid, keuzes in functie van wat je “juist” vindt. Ik ben maar een garnaaltje. Nelson Mandela is een orka.
Mensen als Mandela maken nederig.
“What counts in life is not the mere fact that we have lived. It is what difference we have made to the lives of others that will determine the significance of the life we lead.” — Nelson Mandela
