ouderschap deel 2
Terwijl ik dit typ kijk ik naar buiten. Onze kuikens lopen sinds een paar dagen vrij rond tussen de geiten, schapen en de andere kippen.
Mikehoen, de haan, nam tot mijn grote verbazing zijn rol op. De leidende posities in een kudde paarden (en mensen) blijken nu ook voor kippen op te gaan. “Leading from the front” werd ingenomen door moeder Suziwan, terwijl Mikehoen met zijn vaardige “leading from behind” ervoor zorgde dat de kuikens netjes achter de moeder aanliepen en er geen ontsnapten. Zo hebben ze samen, als ouders, de piepende bende de hele tuin getoond. Toen dat was gebeurd, lieten ze hun kroost beetje bij beetje losser. Nu lopen de kuikens al ver weg van de ouders. Soms komen ze nog eens dicht bij Suzi, die ze (wederom tot onze verbazing) pikt zodat ze van haar weglopen. Mike en Suzi lopen opnieuw dolverliefd zij aan zij rond, en trekken zich regelmatig intiem terug in hun kippehok. Yep. Zo gaat dat hier.
Ouderschap verloopt in verschillende fases. Elke fase doet beroep op een ander deel van jezelf. Een zorgend deel, een deel dat grenzen stelt, een sturend deel, een deel dat loslaat. Omdat niemand perfect is (en ook ouders niet hehe), word je als ouder uitgenodigd om delen die niet zo sterk ontwikkeld zijn toch te activeren. Dat kan soms moeilijk zijn. Uit de comfortzone. Toch doen ouders dat. Uit liefde. Of uit instinct. Zoals Suzi & Mike. (Enfin, de meeste ouders doen dat, soit.)
Door een ouder te zijn, ga je doorheen al die fases, word je teruggebracht naar wie je zelf was op die leeftijd. Bij sommige leeftijden zal je wat meer uit je comfortzone moeten gaan dan in andere fases. Voor sommige ouders (m/v) kost het zorgen voor een baby veel energie. Voor anderen (m/v) vormt het loslaten de moeilijkste fase. Voor de ene is het moeilijk om op een goede manier “nee” te zeggen tegen de kroost, voor anderen is het dan weer moeilijk om mild te zijn. Maar toch zet je door, met vallen, opstaan, struikelen, pruttelen, soms glijdend, botsend,… Op die manier werk je in feite aan je eigen persoonlijke ontwikkeling. (Ik zou bijna zeggen, hmmm dat is goedkoper dan een coachingtraject aan te gaan. Hm, dat klopt niet helemaal. Totaal. niet. ;)
Over ouderschap gesproken, ik heb het voorrecht om een nederlandse organisatie te coachen die ondersteuning biedt aan ouders van kinderen met psychiatrische aandoeningen zoals psychoses en shizofrenie. In zo’n geval word je als ouder driedubbel zoveel en zo hard op de proef gesteld. Loodzwaar. Een luisterend oor, een goed gesprek en steun van een groep lotgenoten is broodnodig. Vorig jaar gaf ik hen een basistraining rond communicatie (Volgen om te leiden); ik schreef op dit blog over hen, hoezeer dit team mij ontroerde. En dit jaar was het weer prijs. Mooie mensen, mooie processen, en een daadwerkelijke groei. Daarom wederom, een ode aan hen.
En ook aan u, als u een ouder bent die zich weleens opoffert in functie van het geluk/opvoeding van uw kind(eren). Een ode aan u, als u op dit moment doorheen een fase gaat die u als ouder zorgen baart. Door daar doorheen te gaan komt u zelf in een ontwikkeling. En dat is mooi. Het komt wel goed.
