Trust the process…
De laatste maanden waren voor mij intense “leermaanden”, waaronder de privélessen (natural horsemanship) die ik met Wasabi & Bifidus kreeg van Chris Irwin en Isabel Vanhuele .
In september volgde ik eenTrain-the-Trainer opleiding in Londen om gecertificeerd te worden voor The European Association for Horse Assisted Education (EAHAE).
Nu, twee maanden later, zindert deze training nog steeds door.
Wanneer mensen mij vragen: “Wat heb je daar nu eigenlijk geleerd?” vind ik het moeilijk om te antwoorden.
Naast de concrete programma-elementen en massa’s praktische tools neem ik iets veel fundamentelers mee, …
wàt precies kan ik moeilijk omschrijven.
Dàt is nu net de kracht van “limbisch leren”, leerervaringen die zo’n diepe indruk maken dat er geen woorden voor zijn. Het zijn leerervaringen die je “voelt”, en die lang nawerken.
Die heel diep gaan, en over jezelf gaan.
Ik put er zowel kracht uit als rust, zowel inspiratie als aanvaarding, zowel vechtlust als vertrouwen.
Ik ben ontzettend fier dat Triangis dit programma binnenkort op de markt zal brengen!
Omdat ik er zo in geloof. Omdat ik het zelf heb ervaren.
Levenslang leren… ik kan er niet genoeg van krijgen.
Onlangs vertelde een deelnemer mij tijdens de lunch dat hij sinds kort ook witloof lust. Hij wil elk jaar iets nieuws leren eten, iets wat hij daarvoor nog niet lustte. Geweldig vind ik dat.
Ik herinner me dat ik als twintiger , wanneer ik ‘savonds niets nieuws kon bedenken wat ik die dag had geleerd, ik dan een woordenboek beetpakte en een woord opzocht dat ik niet kende. Ik noteerde dat in een schrift. De meest gekke woorden, die ik me nu helaas niet meer herinner.
Misschien is het tijd om ze weer terug te leren.
Want soms is het goed om iets “terug te leren” dat je vergeten was.
Het lijkt me dat ik dit in Londen heb gedaan. De cirkel lijkt rond.
Rudy Vandamme, één van mijn inspiratiebronnen, verandert regelmatig van patroon.
Kleine dingetjes, misschien ook grote. Omdat het opnieuw contact maakt met “verwondering”.
Eens een andere weg nemen naar het werk. Op een andere plek gaan zitten dan gewoonlijk.
Panta Rei, alles stroomt.
De rivier is steeds in beweging.
En toch lijkt de rivier steeds hetzelfde.
Hilde Van Roy en Marcel Hendrickx (bij wie ik het geluk had mijn NLP Master te volgen) zegden me eens:
“Meredith, wanneer heb jij genoég geleerd? Wanneer is het goed zoals het is?”
Sindsdien bewandel ik een dubbel spoor.
Het is goed zoals het is.
EN ik wil nog steeds blijven leren.
Wat heb jij vandaag geleerd?
Iets nieuws?
Iets dat je vergeten was?
En wat wil je morgen leren?
En is het tegelijkertijd goed zoals het is?
