vakantie in je straat, vakantie in je hoofd
Herinner je je dat liedje van Johan Verminnen? “Ik neem vakantie in mijn straat”.
Naast fan van Johan , ben ik ook geweldig fan van het vermogen om vakantie te nemen in je straat. Of nog beter: vakantie nemen in je eigen leven. Vakantie in je hoofd.
Toen ik weinig centjes had om met mijn zoon op reis/uitstap te gaan, speelden we vaak “hotelleke”. Ik ging hem van school halen en deed alsof we op reis gingen naar een heel speciaal land. Terwijl we naar huis reden, keken we naar alles met frisse ogen, alsof we het allemaal voor het eerst zagen. Ik herinner me nog mooie keien langs de kant van de weg (waar ik elke dag langskwam maar nog nooit had opgemerkt), die bleken te lijken op de keien die ik in Ierland zo prachtig vond. Of bloemen langs de weg, die we nauwkeurig bekeken, want “zo’n bloemen, die vind je bij ons niet!”. Zoonlief vond mijn gedrag dan hilarisch (hij is heel rationeel, altijd geweest), en deed evenwel enthousiast mee. Thuis aangekomen, deden we alsof we op hotel gingen. We inspecteerden de tuin van “het hotel”, we inspecteerden de lift van ons appartement (alsof we die voor het eerst zagen), en als we onze voordeur openden, wauw… spannend was dat zeg! :-)
Het kunnen zien van dingen om je heen alsof het de eerste keer is… verwondering.
Neem nu de wolken de laatste dagen. Het weer jojoo’t van zon, naar storm, weer zon, storm en zon. Dat geeft een magnifiek wolkenlandschap, ongelofelijk mooi om te zien. (Ja, ik ben dan zo’n freak die er de ene foto na de andere van neemt).
Kijk eens naar boven. In plaats van te klagen over het weer. (Nee, nu niet, nu regent het héhé.)
Die neiging hebben mensen toch wel, … om in het “gewone” leven een beetje op routine door de dagen te fietsen, alles maar normaal te vinden.
En dan op vakantie: KIJKEN ze. (Sinds wanneer is het leven “gewoon” trouwens?)
Wauw! “Kijk eens in dat Griekse restaurant, daar kan je in de keuken gaan, en dan kiezen uit de potten. (Duh., doe je elke dag.) Of: “hoe schattig, dat pittorekse tafelkleedje met rood/witte ruitjes in Italië, zo autenthiek. (Liefst er nog bij vermelden: “dit restaurantje is niet zo toeristisch, wij gaan waar de échte Italianen gaan). (Duh, in Gent bij Amadeus ligt ook zo’n tafelkleedje met rood/witte ruitjes.)
Hoe zou het zijn, moest je, als je dit artikel hebt gelezen, even kijkt naar alles om je heen, alsof je op vakantie bent?
Vakantie in je hoofd, dat begint met anders kijken.
Nieuw kijken.
Opnieuw kijken.
(zocht een cartoon over vakantie, past niet echt bij het artikel, maar vond het te grappig omwille van het een en ander)
