Waarom een panda geen last heeft van keuzestress
Gewoon, zo ziet hij eruit. Ik schat hem in de zestig. Vanop een afstand kijk ik ontroerd toe. Hij staat er al lang. De man krabt in zijn haar. Hij kijkt naar zijn boodschappenlijstje, en dan weer naar de kleurrijke flessen in de rayons van de afdeling “hygiëne en verzorging”.
Zo nu en dan neemt hij een fles en leest aandachtig het etiket. Hij zet de fles terug. Dan kijkt hij wat hulpeloos rond. Kijkt nog eens naar zijn papiertje. Ik ga naast hem staan en doe mee met het kijken naar de flessen.
‘Kent gij daar iets van?’ Zijn stem klinkt dunner dan verwacht.
Ik schud van nee, knik van ja en glimlach verontschuldigend.
(Tja, wanneer kent je iets van iets? Ik heb niet het idee dat ik een kenner ben van shampoos, maar helemaal onwetend in de materie ben ik niet. Vandaar mijn nee en dan ja, gevolgd door sorry. Communicatie, het is niet simpel.)
‘Wat heeft u precies nodig? Ik wil wel mee helpen zoeken.’ Met zijn wijsvinger schuift hij zijn bril omhoog en kijkt me vorsend aan. Hij haalt zijn schouders op. “Op mijn briefke staat shampoo.
Hij neemt een fles uit het rek en leest hardop. ‘Active Sport’. Zijn stem klinkt schor. ‘Ik ben feitelijk niet zo ne sportieve. En mijn vrouw al helemaal niet.’
‘Ik denk niet dat dat belangrijk is hoor, of u sport of niet. Dat is gewoon reclame hé.’
Hij gaat niet akkoord. ‘Als dat erop staat wil dat toch zeggen dat dat juist is.’ Maar als hij ziet dat ik mijn leesbrilletje opzet en etiketten bestudeer lacht hij opgelucht; Hij staat er niet meer alleen voor. Samen door de wildernis. ‘We moeten dat toch kunnen vinden, wij samen. Normale Shampoo.’
‘Sinds ik met pensioen ben doe ik soms al eens de commisies. Nie simpel.’
Terwijl hij vrolijk babbelt zoek ik naar Gewone Shampoo. Normaal hoeft niet persé.
Toch voor de veiligheid even checken: ‘Is er sprake van haarproblemen bij u of uw vrouw?’ (Welja Meredith, vraag een wildvreemde naar zijn haarproblemen. Wat zal het volgende zijn; een inspectie op tanderosie?)
‘Nee, niets speciaals. We hebben alletwee heel gewoon haar.’
‘Oh… Geen te droog of te vet haar?’ Probeer ik nog. Maar de man schudt heel beslist zijn hoofd.
Fles voor fles neem ik beet en lees. Jammer dat er geen haarproblemen zijn. Dan waren we zo klaar. Te dun haar, te dik, te krullend, niet genoeg gekleurd, veel te veel gekleurd, schilfers, luizen, … noem maar op. Ik kijk even stiekem opzij naar de gewoon ogende haardos van de man. Het dient gezegd. Niets speciaals te melden. Spijtig. Spijtig. Spijtig.
Shampoo met “cashmere” voor gespleten punten. (voor mensen die geen centjes hebben om een trui van kashmere te kopen en toch eens zot wilen doen)
Shampoo met fruit en vitamines (voor degenen die roken of teveel chocolade eten en dit willen compenseren door een gezondere levensstijl, slim)
Shampoo die goed is voor het milieu (daar kan niemand tegen zijn moest iémand geloven dat er 1 shampoo bestaat die goed zou zijn voor het milieu)
Shampoo met passievrucht voor energie en weerstand (wie verzint zoiets)
Asia-straight shampoo (nog een paar jaar wachten op de shampoo voor Antwerpenaren, getrouwde Françaises, alleenstaande Maneblussers, inwoners van Sint Martens Latem. Bavikhove, Genoegselderen en Reetveerdegem,…)
Shampoo voor langdurend volume met collageen en olijfolie (voor de fans van langdurig volume en de italiaanse keuken)
‘Houdt u van olijfolie?’
‘Nee, sorry, daar moet ik niets van weten.’
Ik zoek dapper verder naar onze heilige graal: …”Normaal”….
‘Ha! Hier, dit is gewone shampoo voor normaal haar.’ Ik reik hem de fles.
‘Maar dat is voor baby’s’ stamelt hij.
‘Dat kan geen kwaad, ik weet dat dit gewone shampoo is. Neem deze maar;’
De man schudt heftig met zijn hoofd. Zijn bril vliegt net niet van zijn neus. ‘Dat zal mijn vrouw nooit goed vinden, dat ik met iets voor baby’s thuiskom. Dit is wel wat beledigend madam, alsof wij kinds zijn, seniel ofzo. Wij worden al wel senioren genoemd maar de senioren van vandaag zijn niet zoals de senioren van tien jaar geleden weet u.’ Hij snuift en schuift zijn bril terug op zijn neus.
Ik wapper met mijn handen. ‘Sorry, sorry, dat was niet mijn bedoeling. Laat me het goedmaken. Alstublieft. Ik vind heus wel wat u zoekt. Naarstig speur ik verder. Zo ben ik. Een opdracht wil ik steeds tot een goed einde brengen. Desondanks alles. Zelfs als het niet simpel is.
Derma-cappilaire. Kalmerende Urea-shampoo (lijkt me zeer geschikt maar doen we niet, kans is groot dat het woord “kalmerend” gevoelig ligt op dit moment)
‘Suave-shampoo met waterlilly’ leest de man hardop. ‘Wat is suave?’ Ik beken dat ik geen idee heb. De man schuifelt met de fles door de rayon. Een paar meter verder spreekt hij de verkoopster aan die onverschillig de schouders ophaalt.
Gedecideerd zet hij de fles terug in het rek. Alsof Enio Morricone op de achtergrond de spanning opdrijft kijken we elkaar aan. De man en ik. Een fractie van een seconde later, als in 1 beweging reiken onze handen naar de flessen shampoo en lezen we koppig en koortsachtig, de ogen half toegeknepen. Het zal ons lukken.
Glossy Colour Protège 3D (je haardos voortaan in 3D, de techniek staat voor niets, maar toch maar niet dank u)
Honey Moisturizing (Al eens geprobeerd, honing in je haar smeren? Ik wel. Niet doen.)
Shampoo voor vermoeid haar (vergeet het, een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen)
en verder nog shampoo met exclusieve ingrediënten zoals parelextract, diamantsnippers, orchideetinctuur & sinterklaasserum. Ofzo.
Ecover. Voor normaal tot droog haar. Die is het geworden!
De man twijfelde nog. Omwille van “droog”.
(écht droog haar hebben wij niet, riep hij me nog na)
Keuzestress :
Uit onderzoek (S. van Doorn, W. de Koster, A.J. Verheul 2007 ), blijkt dat de traditionele ‘formele’ leidraden voor het maken van keuzes, vervangen zijn door twee verschillende informele mechanismen, namelijk actieve inwinning van informatie en het vertrouwen op de leefstijl. Zo worden keuzes die vrij onbelangrijk worden geacht voor het vormen van de persoonlijke identiteit, zoals bijvoorbeeld de keuze voor een energieleverancier, gemaakt door het sociale netwerk in te schakelen. Men informeert naar de keuze van anderen die eenzelfde keuze eerder hebben genomen en volgt vervolgens de goede raad op. Zo wordt de keuze vereenvoudigd en blijft het keuzespectrum van een acceptabele grootte.
Wanneer het echter keuzes betreft waarbij de vorming van de eigen identiteit in het geding komt, zien we dat individuen juist graag een originele keuze willen maken. Hierbij is het dus niet toegestaan botweg de keuzes van anderen te imiteren: de keuze moet een onderscheidend element hebben. Deze keuzes worden dan ook vanuit eigen gevoel en overeenkomstig de ‘persoonlijke’ leefstijl gemaakt, wat evenzeer het keuzespectrum aanzienlijk inperkt. Zo zien we dat de keuze voor bijvoorbeeld kleding geen keuzestress oplevert door de sterke ‘persoonlijke’ voorkeur die individuen lijken te hebben op dit gebied.
Hoewel men denkt op eigen wijze tot een originele keuze te zijn gekomen, zien we paradoxaal genoeg een zeer sterk verband tussen bepaalde leefstijlgroeperingen en de gemaakte keuzes. Daarom weerspiegelen beide mechanismen in hoge mate het verlangen tot sociaal wenselijk gedrag. Zogenaamde ‘individuele’ keuzes blijken in hoge mate sociaal ingebed te zijn.
Bron: Wikipedia
