Waarom we tranen met tuiten hebben gelachen (ter voorbereiding van de L&D #Proeverijen)
Tranen met tuiten.
Wat in hemelsnaam tuiten zijn, niemand die het weet.
Maar geweend hebben we het.
Tranen met enorme tuiten!
Van het lachen.
Krista (onze officemanager) en ik. Dat zijn de voordelen van samenwerking. Dat je samen kan lachen. Met tuiten of zonder.
Wat vooraf ging aan de tuiten, dat wil je misschien wel weten?
Triangis nam afgelopen vrijdag deel aan de L&D (Learning & Development) Proeverijen (soort van beurs met origineel format voor L&D en HR-professionals). In de voorbereiding daarvan bedachten we om de geïnteresseerden te verwennen met chocolade. Ruwe chocolade, want zo is Learning & Development ook. Leren is geen cleane operatie, een tikje met de toverstaf, of een dagje naar een powerpoint luisteren. Leren = een proces van observeren, zelfinzicht, toepassen van iets nieuws, fouten maken, feedback krijgen, proberen, genieten van een succes, hervallen in een oud patroon, opnieuw beginnen en alsmaar beter worden. Dat kan met momenten best ruw zijn. Bovendien is leren een proces waar tijd over gaat, … net zoals het maken van chocolade. Vandaar dus het idee van de ruwe chocolade die we wilden meenemen. Pùùr ter illustratie (Niét om van te smullen hoor neuneuneuh) omdat werken met Triangis ook in zekere zin gaat over: back to basics.
Zo gezegd zo gedaan.
Krista belt naar Bakker De Waele uit Lochristi: “Dag BakkerdewaeleuitLochristi, ik wil graag een klomp chocolade bestellen. Een grote! Kan dat?”
Bakker: “Zeker Krista, dat kan! Dus een klomp chocolade, zeg je? Ok ok. Dat moet kunnen. Haha, waarom niet. Een grote? En hoe groot moet die klomp zijn?”
Krista: ” Goh, een 20-30-tal centimeter ongeveer. Maar niet gepolijst afwerken, het moet een ruwe klomp zijn.”
Bakker: “Ah zo, een ruwe klomp dus. Alez ja, waarom niet hé. Dat is wel speciaal hé.”
Krista: “Het moet er echt artisanaal uitzien, begrijp je? Met putten en brokken en dingen die er uitsteken, echt ruw, zie je het voor je?”
Bakker: “Jaja, ik begrijp het, ik begrijp het. Een ruwe grote klomp chocolade. Artisanaal, jaja, ik begrijp het. Zo’n beetje ruw hé, met onregelmatigheden.”
Krista: “Ja! Dat is het, met onregelmatigheden. Je snapt mij helemaal!”
Bakker: “Alez, dat is het belangrijkste hé. Dat we mekaar verstaan hé Krista!
Krista: “Ja, dat is waar BakkerdewaeleuitLochristi. En wanneer mag ik die klomp komen afhalen?
Bakker: “. Euh… ik ga daar wel wat werk mee hebben hoor. ”
Krista: zwijgt en denkt (oh ja ? Het is toch maar een ruwe klomp?) …
Bakker: “Jaja, daar ga ik wel veel werk aan hebben. Kom er donderdagavond maar om.”
Krista: “Donderdagavond? Ok, maar dan moet het wel echt klaarliggen, want vrijdag is die beurs al.”
Bakker: “Je mag erop rekenen, de klomp zal klaar zijn.”
Krista: “Super, dankjewel!
Donderdagavond gaat Krista naar Bakker Dewaele uit Lochristi.
Met veel trots toont de bakker de klomp, waar hij met veel liefde de hele dag aan heeft gewerkt.
Het is een prachtige klomp.
En toen kwamen de tuiten.
PS: Misverstanden en communicatieproblemen … we komen het allemaal wel eens tegen.
“Jij begrijpt mij niet!” is een veelgehoorde klacht wanneer het gebeurt. Het wordt uitgesproken als een verwijt. Of het wordt niet uitgesproken maar stiekem wel gedàcht. Want we willen maar àl te graag dat iedereen op dezelfde manier denkt als onszelf, toch? Dat zou toch zoveel makkelijker zijn, niet? (Maar misschien zou er minder gelachen worden ;-).
Moge bovenstaand voorbeeldje jou de volgende keer doen kijken naar de positieve intentie van de ander en van jezelf. Of je gewoon de humor van elk misverstand/communicatie-issue doen inzien. Laat maar komen die tuiten!
