Wanneer ben je "goed genoeg" ?
Alles ligt klaar. badolie, scrub, shampoo, haarmasker, ladyshave, dagcreme, nagelknipper, bodylotion, deodorant. Er is werk aan.
Maar wacht eens … eigenlijk ontbreekt nog het volgende: wenkbrauwepilator, halscrème, oogrimpelcreme, anticellulitiscreme, wimperkruller, okselgladmakerdeodorant, en niet te vergeten een speciale creme voor ellebogen en knieën (jaja dat bestaat). (De moderne vrouw, daar is werk aan.)
Toen ik in mijn masterjaar zat van NLP somde ik tijdens de koffiepauze op welke cursussen ik allemaal nog zou moeten volgen, want ja, dat ontbrak toch nog allemaal aan mij, qua kennis. En zo.
Mijn trainster Hilde (Van Roy, een fantastische madam) antwoordde heel rustig: “en wanneer ga je goed genoeg zijn?”
We zijn omringd door een overvloed aan “jezelfverbeteren”-producten. Een business op zich. Zowel voor je uiterlijk als je innerlijk. Beter, slimmer, mooier, meer, groter. Er bestaat geen product dat zegt: “je bent goed genoeg”.
Sinds Hilde’s antwoord, gijsel ik me niet meer (zo dikwijls) met wat ik nog zou “moeten”.
Mijn wenkbrauwen zijn goed genoeg zo. Brooke Shields-gewijs zeg maar. En ik volg nog graag cursussen, niet omdat het moet, maar omdat het mij inspireert.
Ik kreeg een opmerking van een klant: “Je zou met Triangis nog meer mensen moeten aanwerven, dan kan je de vraag volgen (nu is er een wachttijd van gemiddeld 3 tot 5 maanden), en ook open opleidingen aanbieden, en groter worden!” Ik antwoordde: “Triangis is goed genoeg zo. We zijn met vier. Gepassioneerde madammen, we gaan alle vier voor kwaliteit. We verdienen onze kost. We lachen wat af. Dat is goed genoeg.”
Is “jezelf goed genoeg” vinden dom? Is jezelf “goed genoeg” vinden hoogmoed? Aan zijn reactie te zien was het één van de twee. Wat vind jij?
